Сабақтан қалып бара жатқан соң такси тоқтатуға тура келді. Қара түсті машина тоқтады. Баратын жерімді айттым, жақсы деген соң, артына отырдым. Бірінші уақытта айнаға көп қарады, сосын «Сабаққа кешігіп баратырсыз ба?» деп сұрады. Мен «иә» дедім онда универге дейін СЕНІ апарайын деді, мен жоқ дедім. Бірнеше минуттан кейін «атыңыз кім? Қай жылғысыз? Бірінші курс па?» деген сұрақтар басталды. Ойдан шығарылған жауаптармен құтылдым. Әйтеуір керек жеріме жеткесін ақшаны ұстатып, тайып тұрдым. Жасы шамамен 25-28, ірі ер адам болған. Жол бойы оңтүстікте ұрлап кете береді деген әңгімелерді есіме түсіріп, қатты қорықтым. Бастысы бәрі бітті…

Бұл 2003 жылдың жазында болды. Мен жақында мектепті бітіріп, университетке түскен болатынмын. Күн өте ыстық еді, мен қысқа шорты және топикпен жүрдім. Мен Арбат бойымен, қала орталығында жүріп, содан кейін өз ауданыма (ол кезде қаланың шетіне) бару үшін Абылайхан - Жібек Жолында такси ұстай бастадым. Әлі де есімде, көгілдір Волга машинасы тоқтады, ішінде әкеммен құрдас, ірілеу ересек адам отырды. Мен алдыңғы орынға отырдым. Ол әзілдей бастады, менің үсті-басыма қарап шықты. Содан кейін оның менің бағытымда емес, жекеменшік секторда жүргенін байқадым. Мен бұл туралы айта бастадым, бірақ бұдан жүргізуге күлкілі болды. Содан кейін ол менің аяғымды ұстай бастады. Мен оған қатаң түрде тоқта, әйтпесе өкінетінін айттым. Мен қатты ашуланып, оған агрессивті түрде айқайлағаным есімде. Мен қатты қорқып кеттім. Соңында жүргізуші мені үйіме алып барды. Бірақ мен кетіп бара жатқанда ол маған: «Мен сенің тағы да жолда шорт киігеніңді көрсем, сен меннен ешқайда қаша алмайсың» деп қорқытып айтты...

Маған қорқынышты қорқыныш болды, менде шок болды. Мен таксилер ондай сенімсіз болады деп күткен жоқпын. Осыдан кейін мен таксидің алдыңғы орнына ешқашан отырмадым, қауіп төнген жағдайда тез қашып кеті үшін әрдайым жүргізушіден диагональ бойынша тек артқы жағында отырамын. Бұл жағдай мені басқаша киіндіруге мәжбүр етті. Яғни, егер мен компанияда біреумен болған болса, мен мини киенемін, ал егер мен жалғыз жүрсем, мен такси жүргізушілерін арандатпас үшін жабық киінемін.

Мен туған қалама іссапардан ұшып келдім. Сағат таңғы 4 шамасын көрсетіп тұр. Екі күндей ұйықтамағанмын. Yandex таксиді әуежайдан қала орталығындағы үйіме шақырдым. «Табиғат пен ауа-райы туралы» жеңіл әңгімелер кенеттен Yandex таксиде әуежайға және кері сапарға өте төмен бағаларды қояды деген шағымдармен ауысты. Мен осыған дейін сөйлескен сыпайы түрде, тариф шынымен көтерілді деп жауап беремін. Әдетте мұндай сапар 40 пайызға арзан – мен соңғы уақытта аптасына екі рет осылай жүремін деп айттым. Жүргізуші даусын көтере бастайды да кенеттен қолын тіземе қояды (мен алдыңғы орындыққа отыруға мәжбүрмін, өйткені артқы орындықта ұзақ сапар кезінде менің жүрегім айниды). Айырмашылығын тәніңмен төле дегендей. Мен бір минуттай қатып қалдым, бірақ содан кейін біздің үйіме өте жақын екенімізді байқап, сөмкемді алып (сапар екі күнге ғана созылғандықтан менде зат аз болды), машинадан ұшып шығып, аулаларға жүгірдім (ол жерде бөтен адам қайда бару керектігін білмейді). Әрине, кейін Yandex таксиге шағымдандым. Жауап ретінде маған: «Сізден қызмет ұнамағаны үшін кешірім сұраймыз, жүргізуші енді сізге келмейді» деген хабарлама келді.

Қатты дірілдеп тұрдым. Мен ешқашан олай жылдам жүгірген емеспін. Полицияға қоңырау шалғым келді, бірақ ол қанша уақыт алатынын және мен үшін бұл қаншалықты жиіркенішті болатынын елестететтім. Сондықтан хабарласқан жоқпын. Сонымен қатар, осы оқиғадан сәл бұрын, менің құрбымның артын көшедегі бір жігіттің ұстағаны есіме түсті. Құрбымды болған жағдай емес, полицияда болған жайт көбірек алаңдатты, өйткені полиция әзілдеп, намысна тиіп, «бұл өзінің кінәсі» деген әр түрлі нұсқалармен жала жапты. Мен осының бәрін ойлап, келесі күні болатын өте маңызды конференцияға қатыса алмайтынымды түсіндім. Және жай ғана терім жалтырағанша суға түстім. Бұл жағдай қатты әсер етті деп айта алмаймын. Зорлық-зомбылықпен салыстырғанда, бұл ұсақ-түйекке ұқсайды. Бірақ мен одан да сақ, бұрынғыдан да қатты еркекшора болдым. Осылай қажет емес назардан қашу оңайырақ. Тым болмаса мен үшін.

Бұл қыркүйек айында болды. Мен құрбымның тойында мен жігітіммен болдым. Той түн ортасында аяқталды. Біз такси ұстау үшін далаға шықтық. Біздің жеке көлігіміз болған жоқ, біз қаланың екі жағында тұрдық. Сондықтан мен такси ұстап, үйге жалғыз баруды ұсындым. Менің жігітім келісіп, мені таксиге дейін шығарып салды. Мен қаланың шетінде тұрдым. Такси жүргізушісі менен: «Сіз өзіңіздің ауданыңызға түннің бір уағында қайтуға қорықпайсыз ба?» - деп сұрай бастады. Шынымды айтсам, мен қорықпадым, тіпті сұрақты түсінбедім, өйткені менің үйім жолдан 50 метр қашықтықта орналасқан еді, оған бару онша алыс емес еді. Таксист мені жолдың бойынан тастап кетті. Мен төлеп, үйіме қарай жүрдім. Менің кіреберісіме 10 метрдей қалғанда, дәл сол таксист мені артымнан қуып жетіп алды! Ол машинаны қойып, кейін менің артымнан жүрігіп келген екен! Ол менің қолымнан ұстап, зұлым көздерімен қарап, агрессивті түрде «Тоқта!» деді. Есімде, пәтерімнің терезесінен қарап, анам мені күтіп, теледидар қарап отырғанын білдім. Мен де әкемнің үйде жоқ екенін білдім. Мен пәтерімнің терезесіне қарадым, шыныменде менің қысқа өмірім көз алдымда өтіп шықты. Мен бұл таксисттің мені зорлап, тіпті өлтіретінін түсіндім. Көшеде, өкінішке орай, ешкім болмады. Бақытыма орай, менің анам менің ойымды оқығандай, маған қоңырау шалды! Телефон менің қолымда болды, мен тез жауап бердім. Мен телефоныма айқайлай бастадым, агрессивті түрде тереземе қарадым: «Мама, папаға айтыңыз, ол тез арада шықсын! Маған тиісіп жатыр!» Бұл мені зорлықтан құтқарды. Ол мені жіберді, мен өзімнің кіреберісіме тез жүгіріп кірдім, есікті комбинацияланған құлыппен жауып алдым. Мен оқпен үшінші қабатқа жүгірдім, анам маған пәтердің есігін ашып қойған еді. Мен ішке жүгіріп кіріп, есікті артымнан жаптым!

Менде қорқыныш болды! Мен анама, құдайға, тағдырыма, осы өте маңызды сәтте мені шақырғаны үшін алғыс айттым. Бұл нағыз керемет болды! Себебі, мен бұл уақытта үйге келгенде ол маған қоңырау шалмайтын. Содан кейін ол менің қай кезде болатынымды білу үшін қоңырау шалуды жөн көрді. Бұл қоңырау мені такси жүргізушісінің зорлық-зомбылығынан құтқарды. Осы оқиғадан кейін мен ешқашан жолда такси ұстамадым. Мен жай ғана таксиге тапсырыс бердім. Ол кезде ресми таксилер жолға қарағанда әлдеқайда қымбат болатын. Бірақ мен енді өзіме қауіп төндіргім келмеді.

Білмеймін айтуға болатын нәрсе ма но сондада... достарымызбен кездесетін болып такси ұстадық, индрайвер/яндекс емес просто жолдын бойынан ұстай салдық. Екі қыз отырмыз, үстімізде көз тартатындай киім емес. Мартовский праздник болған соң, кіре сала құттықтады. Оған қатты мән бермедік, кездесуге асығып бара жаттық. Сосын бірден төлем жасай қояын дедім, қолымызда ақша болмағандықтан каспиймен төлейміз дедік. Өзім төлеймін деп, просто номеріңізді айтыңыз аударайын дедім, и да аудардым. Сол уақытта есімімді сұрап отырған, айтпай жауаптан қашып телефонға қарап хабарласып отырдым. Сосын каспийден ақша түскен соң, есімім шығып біліп алды. Ол кісінің жасы примерно 25-28 аралығында. И түріде мысқылдап күліп отырды. Сосын жігітің бар ма, қай қаладансың деп сұрай бастады. Барлық сұраққа жауап беруден қашып отырдым. Телефонмен ұл балалармен сөйлесіп, олардың күтіп отырмыз дегенін естіртіп айттым. Сосын қарсы болмасаң ухаживать етейін, сыйлықтар гүлдермен қуантып отырайын деді. Мен жоқ маған керек емес деп уже қорқып отырдым. 5-6 жас үлкен ер кісіге екі қыздың күші қалай жетсін? Жан жағыма қарап жеткенше үрейде отырдым. Сосын сұрап қоймаған соң, мен лесбиянкамын дедім, жанымдағы қыздың қолын ұстап. Таксист кісі сенбеді, жоқ қумашы ондай біздерде жоқ деп, как раз жететін жерімізге жетіп қалғанбыз. Түсерде де ойланыңыз, бақытты боласыз деп айтты, тез тез шығып кеттік.

Көліктен шыққан соң, өзімді аз ғана уақыт біртүрлі сезіндім. Маған сондай сөздер айтатын қызға ұқсаймын ба деп ойланып жүрдім. Өзім так и так қысқа жабыстырып киініп немесе яркий макияж жасаған емеспін, өзімнен қатты ұялдым. Бірақ достарыммен кездескен соң ұмытылып кетті. Бірақ одан кейін жанымдағы достарым жеткізіп тастаймын дегенде қарсы болмайтын болдым. Анонимно болады дегеннен соң жазып шықтым.

Бұл оқиғаны маған құрбым айтып берді. Оған ешкім көмектесе алмайтын қорқынышты жағдай болды. Ол такси шақырды, жүргізуші оның өміріне қызығушылық таныта бастады, құрбым таксист тарапынан агрессияны сезінді. Ол жұмыстан кейін шаршап тұрғандықтан, оған онша мән бермеді. Жүргізуші оны қараңғы жерге апарып, көлігін жауып, шешінуге мәжбүр етті. Ол айқайлап, қарсылық білдіре бастады, бұл оған кедергі бола алмады, содан кейін ол өзіне бірдеңе жасаймын деп қорқытты, бұл таксистті сескендірді және ол оны жіберді. Оның айтуынша, бұл өте тез болған, бірақ оған мәңгілікке оның көлігінде отырғандай көрінді. Ол қатты қорқып кетті. Таксист оны бұрыннан білетін және бірнеше рет жұмыс жанында күзетте болған (ол кабакада админ болып жұмыс істеген).

Енді ол және мен такси таңдауда өте мұқиятпын, біз әрқашан жүргізуші туралы пікірлерді оқимыз. Бұл енді мен үшін өте қажет нәрсе.

Мен таксиге отырдым, 26-27 жаста көрінген ер адам алдымен дұрыс емес бағытқа өтіп, басқа жолаушыларды тастап кетті. Кейін ешкім қалмаған соң ол менің атымды және телефон нөмірімді сұрай бастады. Басында ол маған кенеттен такси керек болса, мен қоңырау шала аласың деді. Мен оның сұрақтарына қорыққандықтан жауап беріп отырдым. Содан кейін ол бөтен нөмірлерді қабылдамайтынын айтты және мені шақыруымды өтінді. Сөйтіп ол менің нөмірімді сақтады, содан кейін ол менің мекен-жайыма жеткізіп тастады. Ол маған кейін хабарлама жазды, мен оны блокқа салып тастадым, бірақ мен бірнеше жыл бойына осы қорқыныш сезімінен алшақтай алмадым...

Такси жүргізушілеріне деген сенімсіздік, осы жастағы ер адамдардан қорқу, таксиге отырудан үрей пайда болды.

Такси жүргізушісі маған тиісті, сапар аяқталғаннан кейін өзінің жыныс мүшесін шалбарынан суырып алды да, ақша төлеудің орнына онымен төсектес болуға ұсыныс жасады.

Мен құрбым екеуміз Арбатта болдық, содан кейін кафеге барып, кешкі ас іштік. Құрбым жігітін күтіп, қасында қалды, мен үйге баруды шештім. Түнде шамамен 11 немесе 12 болды. Арбатқа қарама-қарсы Абылайхан бойында әрдайым таксилер тұрады, біз үнемі солай кететінбіз - олар үнемі таксимен айналысады және мен олардан бірдеңе дұрыс болмауы мүмкін деп ойлаған емеспін. Мен таксиге отырғанда құрбыма қоңырау шалып, қандай көлік екенін және үйге бара жатқанымды айттым, бәрі жақсы болды. Біз әрқашан осылай істейтінбіз. Мен мекен-жайымды айттым, ол кезде мен Абай / Мате Залка аймағында тұрдым. Мен артқы орындыққа жайғасты. Біз Абайға көтерілдік, сосын бағдаршамда, алдыңғы жолаушылар орнына тағы бір жігіт отырды. Жүргізуші мен уайымдамас үшін, оны жолда тастап кететінін. Біз Абай бойымен әрі қарай жүрдік. Жолаушы менімен танысуға тырысты, қайда бара жатқанымды және неге жалғыз, соншалықты әдемі және басқа мағынасыздықтар туралы сұрады. Мен күйеуім бар және ол мені үйде күтіп отыр деп жауап бердім. Жалпы, содан кейін жүргізуші кері бұрылып, осылай үйімен тезірек жетететінін айтты. Мен қаланы жақсы білемін, және менің үйіме басқа жолмен жете алмайды, егер тек Төле биге түссіп жүрмесе. Мен көлікті тоқтатуды өтініп, келісім бойынша 600 теңге алдым. Ол тоқтап, ақшаны алды, бірақ жолаушының ішіндегі жігіт те шықты, мен есікті ашып сыртқа шықпақ болдым, бірақ ол мені артқа итеріп жіберді, маған күшпен жатып, денемді ұстай бастады бастады, джинсымды шешуге тырысты. Таксист осы уақытта жылдам жүрді. Мен қашып кетуге тырысып айқайлай бастадым, ол мені сүйгісі келді, аузымды алақанымен жауып, джинсының түймелерін босатты. Мен өкшелі күдері етік киген едім - мен әйнекті сындырмақ болдым. Бұл шамамен қарашаның ортасы еді. Жалпы, бұл жігіт маған жатты, мені кез-келген барлық ұстады және мен қатты айқайлаған кезде ол менің жұдырығыммен бетімнен ұрып жіберді, мен есімнен тандым. Кейін жерде, ағаштардың арасында, жолдан алыс емес жерде ояндым. Мен қанша уақыт жатқанымды білмеймін. Денемнің барлық жері көгерген, қан қатып қалған, жыртық жемпір, 2 телефон, зергерлік бұйымдар және 40 мың теңгеге жуық қолма-қол ақшасы мен карталары бар әмиян жоғалып кетті. Содан кейін мен сөмкемді алыс емес жерден таптым - үйдің кілттері орнында болды. Мен өзімді ретке келтіріп, қайда екенімді түсінуге аздап тырыстым. Қала сыртында екені түсінікті. Жалпы, мен көлікті қандай да бір жолмен тоқтаттым, ересек адам тоқтады, мені полицияға алып барды. Шынында қала сыртында, ГРЭС бағытында екенін түсіндім. Мен арыз жаздым, бірақ тіпті полицейлер де мені мазалап, арызды қабылдағысы келмеді. Мен бәрін тез жуып, бәрін тастап, киімді де, осы түнгі естеліктерді де өртегім келді. Бірақ 8 жыл өтті - менің сынған мұрным мен ерлерге деген қорқынышым мен жеккөрушілігім әлі күнге дейін қасымда және сол қорқынышты такси жүрісін үнемі еске түсіреді. Абай болыңыздар.

Таңертең ерте мен мектепке такси ұстадым (ол кезде Yandex әлі де танымал болмады), таксист арық, денелі, шамамен 40 жаста болды. Сапар барысында ол жыныстық қатынасқа байланысты оқиғаларды айтып берді (есімде қалғаны, мен бір жерде ерлі-зайыптылардың жыныстық қатынасын көргенін айтты). Жағдай барынша оғаш болды, бірақ мен өз-өзімді қорғай алмайтындықтан әңгімені бір мәнді сөздермен жалғастырып отырдым. Сапар аяқталғаннан кейін мектеп қақпасынан бір квартал тоқтады (мен қазір бірдеңе дұрыс емес екенін түсінген болар едім, бірақ ол кезде бұл қорқынышты емес, мен өзім мектепке жете аламын деп ойладым). Такси жүргізушісі артқа, маған бұрылды да, сөйлесе бастады. Қазір есімде жоқ, қалай жыныстық қатынастан рахат алу туралы айтты және ол бір сәтте алақанымен кеудемді ұстап алады. Ол оны қолымен ұрып, ашуымды балағат сөздермен білдірдім. Көліктен ұшып шығып, көзіме жас алып мектепке қарай жүгірдім. Сол сәтте мен бұл оқиғаны сыныптастарымен бөліспедім, неге екенін білмеймін. Сол күні таңертең қорқыныштан қатты жыладым.

Мен сапардың басында таксисттің маған ұнамағанын және көліктеп түсіп қалғым келгенін айта алмайтын әлсіз екенімді түсіндем. Мен өзімді осындай жағдайға жол бергенім үшін айыптаймын. Әрине, менің келісімімсіз біреу маған тиіскені үшін жиіркенішті сезіндім. Менің түсінуімше, бұл зорлық емес, бірақ бұл оны жеңілдетпейді.

Такси жүргізушісі өте егде адам болды, ол мені алға отырғызды, өйткені артқы есік жұмыс жасамайды дейді. Ол адамдарды қолдарымен емдейтінін айтты. Қазақ тілінде. Ол маған кіндігімді дәл сапар барысында көрсет деп айтты. Ол менің джинсымды бір қолымен ашып, сол жерге қолын қоя бастады. Сонымен қатар, оны емдеу туралы т.с.с әңгімелер айтты. Мен бұл қудалау екенін түсіну үшін біраз уақыт қажет болды. Әрең дегенде тоқтатуға мәжбүр болдым және көліктен жүгіріп шықты. Мен кафеге құрбыларыма бардым. Мен оларға осы жайлы айттым, бірақ бұл ешкімді таңқалдырмады және маған жаны ашымады. Ештеңе болмағандай. Бірақ, мен қатты шокта болдым.

Таксист алдыңғы орындыққа отыруды өтінді, өйткені, жолдан адам алғысы келетінін айтты. Көлік жүргенде, ол жыныстық қатынас жасауды ұсына бастады. Оның қалыпты, мейірімді, отбасылы адам, әйелі, ересек балалары бар екенін айтты. Әрине, мен мүлдем жоқ деп жауап бердім. Содан кейін ол менің аяғыма тие бастады, о, қандай керемет тауық аяқтары деді. Мен тоқтатуды талап еттім. (Он говорил ладно, че ты) Жұмысқа алып келе жатып, аяқтарымды қайта-қайта ұстай берді.

Бұл менің емес, құрбымның оқиғасы. Шынымды айтсам, бұл туралы айтуға құқығым бар-жоғын білмеймін. Бірақ жасырын айтамын. Оқиға осылай болды: менің құрбым таксиге отырды, кенеттен жол ортасында ер жүргізуші қолын оның аяғына қойды, содан кейін ол мазалай бастады, интимді жерлеріге қолын тигізді. Құрбы месеңгіреп қалады, ол ештеңе айта алмай, қатып қалды. Ол бір сөз айта алмады, өйткені оны бір жерге апарып, зорлап тастаудан қорқыныш болды. Жүргізуші жолға қарап тұрғанда, құрбым өзінің досына таксиге тапсырыс берілген геолокацияны, автомобиль туралы мәліметтерді жазып жіберді. Біраз уақыттан кейін такси жүргізушісі аялдап, құрбымды тастап кетті. Құрбым полицияға хабарласқан жоқ, ол әлі күнге дейін таксиге отыруға қорқады.

Сағат таңғы сегіздер шамасында, мен офистік киіммен жұмысқа бара жаттым. Орта жолда такси жүргізушісі үлкен жолдан бұрылды, мен оны кептелісті айналып өтіп жатыр деп ойладым. Кенеттен ол жеке үйлердің арасында бір жерге тоқтады, оның қызы осында тұратынын және ол оған тоқтағанын айтты. Бір-екі минуттан кейін ол «Сіз менімен бірге боласыз ба?» деп сұрады. Жоқ дедім, есікті ашуға тырыстым, бірақ жабық. Ол менің орныма қарай бұрылды (мен артта отырдым) және қорқыта бастады. Ол менің қолымда пышақ бар деп қорқытты. Ол менің аяғымның арасына тиісті. Мен көшеде иті бар кісі көріп, айқайлай бастадым. Бірақ артқы терезелерінен ол адам мені көрмеді. Такси жүргізушісі көлікті іске қосып, сәл әрі қарай жүрді. Мен айқайлай бердім, ауладан машина шығып қалды. Ол қорқып, есіктерді ашты, мен заттарыммен бірге машинадан жүгіріп шықты.

В нүктесіне келгеннен кейін жүргізуші төлем ретінде ернінен сүйуді талап етті, ал есіктер құлыптаулы. Мен оның бетіне ақшаны лақтырып, телефонға болғанның бәрін түсіре бастадым, камераны көргеннен кейін мені үнсіз жіберді. Осы оқиғадан кейін мен такси қызметін қолданбаймын. Еркек жынысына деген жиіркеніш пайда болды. Әйелдердің жеке тұлға ретінде және еркектермен бірдей таңдауға құқықтары бар адам ретінде қабылданбайтындығынан қорқыныш пайда болды.

Мен күн сайын жұмысқа таксимен келетінмін. Бірде, кептелісте келе жатып, , жасы 30-дағы жігіт такси жүргізушісімен аздап сөйлестім. Кейіннен сол жүргізуші мені тағы бірнеше рет алып кетіп жүрді, мен кездейсоқтық деп ойладым. Үшінші рет такси жүргізушісі төлем жасаудың орнына көлігінің артқы орындығында «демалуды» ұсынды. Мен үнсіз машинадан түсіп, қашып кеттім. Такси жүргізушілерімен төлемнің орнына «демалу» туралы мұндай ұсыныс болашақта бірнеше рет түскенін атап өткім келеді. Тағы бір жағдай болды. 2016 жылғы жаңа жылдық корпоративтен кейін Uber-ге қоңырау шалып, аздап мас болып, артқы орындыққа көздерімді жұмып отырдым. Бір кезде мен жүргізуші мені қаладан алып бара жатқанын түсіндім. Мен дереу барлық достарыма қоңырау шалып, жүргізушінің, машинаның деректері туралы айтып бердім. Жүргізуші үнсіз бұрылып, мені межелі жерге жеткізді. Кейіннен ол бұл туралы Uber-ке шағым жазды, бірақ олар тарапынан ешқандай шара қолданылмады.

Мінез-құлқымда немесе сыртқы келбетімде бірдеңе болған шығар деп ойладым. Әрине, олай болған жоқ. Бірақ мұндай оқиғалар менің бойыма қорқыныш ұялатты. Енді мен автокөлікпен жүрмеймін, такси жүргізушілерімен сөйлеспеймін, күреске барамын және алкоголь ішсем жалғыз өзім таксиге отырмаймын.

Мен такси ұстадым. Мен колготкимен шолақ шалбар және кофта киген едім. Жүргізуші әңгіме бастады. Алғашында мен оның қырындау екенін түсінбедім. Тәрбием бойынша оның сұрақтарына жауап бердім. Менің қайда жұмыс істейтінімді сұрай бастады. Мен даяшы болып жұмыс істеймін дедім. Қысқасы, ол мені жезөкше санап, маған ашық түрде айтты. Дәл сөзі есімде жоқ, бірақ бұл жерде «жақсы жұмыс істеңіз, жақсы қызмет етіңіз» деген сияқты сөздер айтты.

Ұзақ уақыт бойы мен оның неге осылай ойлағанын түсінбедім, содан кейін екі жылдан кейін бір досым мені алып барған қиылыста жасырын притон бар екенін айтты. Ол мені жұмысқа сол жезөкшелер үйіне барады деп ойлап қалған екен.

Мен әрдайым Яндекс таксиден тапсырыс беремін, өйткені жолға такси ұстау мен үшін емес (бұл қауіпсіздік мәселесі). Жүргізуші комплименттер айтып, менің жеке өміріме қатысты сұрақтар қойды, бірақ менталитетіміз үшін бұл бизнес маған әдеттегідей болып көрінді. Бәрі бірде бұл жақсы нәрсе емес, жүргізуші сұрақтар қойып, өзінің кандидатурасын ұсынбай, үнсіз отыру керек (жеке кеңістікті бұзбау үшін). Біраз уақыттан кейін маған белгісіз номер WhatApp-та жаза бастайды, ол сол жүргізуші болып шықты. Ол жазып, қоңырау шалды, содан кейін оны блокқа салып тастадым. Біраз уақыттан кейін Instagram-дағы түсініксіз аккаунттан сұраныс түседі. Instagram-да аккаунт табу үшін телефон кітапшасы арқылы функция бар. Мені жалғыз қалдыруды және мазаламалауын сұрадым, ол басқа аккаунттан жаза бастады және басқа нөмірлерден қоңырау шалды. Нәтижесінде мен «қоңырауларды қабылмайтын» функциясына қойып қойдым. Содан бері бір жыл өтті, бірақ мен әлі күнге дейін бұл функцияны өшірмегенмін. Ол WhatsApp-тағы басқа нөмірлерден жазады, содан кейін мен сұрақ қойдым: «Менен не қалайсыз? Мен сізге сөйлесуге себеп берген жоқпын» деп. Қысқасы, ол менен жыныстық қатынасты қалаған, ал мені таксиде қатты ұнатып қалған екен (ол менің кигенімді есіне сақтап қалған екен) және сол сәттен бастап мені ұмыта алмапты. Оның айтуынша, ол менімен жыныстық қатынасқа түсуді армандайды, әйелімен жыныстық қатынас кезінде ол мені ойлады (ол үйленген және 4 баланың әкесі болып шықты) екен. Мен бұл психикалық тұрғыдан сау адам емес екенін түсінемін. Мен оған әйеліне айтамын немесе арыз жазамын деп айттым. Ол жоғалып кетті, біраз уақыттан кейін ол қайтадан пайда болды және маған әйелімен бірге қатынасқа түсуді ұсынады, менің суреттерімді әйеліне көрсетіп, мен оған ұнадым деп айтты. Мен абдырап қалдым. Мен әдеттегідей оны қара тізімге енгіздім, бірақ ол бір күні тағы жазды: «менің индрайверде өтінішімді неге қабылдамайсың?» деп сұрады. Мен «қандай мағынада?» деп сұраймын. Ол түнгі сағат 2-де мен бардан үйге дейін индерверге сұраныс салғанымды айтты. Ол біздің өтінішімізді қабылдаған, бірақ біз келіспедік. Мен бірден есіме түсірдім, менің досым сол күні шынымен мен арқылы такси тапсырыс берді. Бірақ содан кейін мен ашуланып, жағымсыз нәрселер жазып, полицияда жұмыс істейтін досыма айттым. Онымен досым айналысып, оны қорқытты, сол сәттен бастап мені мазаламады. Бұл оқиға шамамен 3 айға созылды. Қазір мен жүргізушілермен аз сөйлесуге тырысамын. Таксиге отырғанда мен өзімді қауіпсіз сезініп, зорлау туралы ойлағанымды қаламаймын. Бұл дұрыс емес!

Менің жағдайым ең жеңілі болатын шығар, десе де. Мен 26-28 жаста секілді көрінемін, сондықтан жастар менімен жиі флирт жасайды. Такси жүргізушісі (20 жас шамасындағы жас жігіт) маған тиісе бастады. Онымен әңгімелестік, мен оның барлық флирт сөздерінен аулақ болдым, бірақ ол бәрі бір «шешінгенде қандайсың?» деген сұрақ қоюға батылы жетті. Мен бұрынғы спортшымын, мен өзімнің фигурама шағымдана алмаймын деп айттым. Мен салқынқанды болып, арандатушылыққа бой алдырмауға бел будым, алайда баланың ұятсыздығы, менмендігі және қарапайым құндылықтардың жоқтығы мені таң қалдырды.

Мен артқы орындықта отырдым, қысқа белдемше киген болатынмын. Жүргізуші жол бойына телефон номерімді алуға тырысты, алдыңғы орындықта отырғаны оған кедергі болмай, қолын тіземе бірнеше рет қойды. Мен нөмір берген жоқпын, ол маған не үшін керек екендігінің дәлелдерін келтірді, соның ішінде «сен енді 16-да емессің» (мен қыз емес екенімді айтуда) деді. Мен қалай әрекет ету керектігін білмедім, сыпайы түрде түсуге тырыстым. Тек екінші рет тіземе қолын тигізгенде, қуасығ ба егенлей жауап қайтардым. Ол кешірім сұрады, бірақ мен өзімді жиіркенішті сезіндім. Осылайша біз айтқан жерге жеттік. Жолдың ортасына шығып, одан да жаман адамға тап боламын деген қорқыныш болды.

Бұған дейін жағымсыз танысуға деген әрекеттер болған, бірақ қолдарын қоймаған еды. Сол кезде өте жағымсыз болды, мен жүргізушіге қатты жауап бермедім деп өзімді ұрыстым. Содан бері мен жалғыз болып такси ұстамадым. Алыс емес жер болса да. Ал, Yandex таксилерінде сіз шағым қалдыра аласыз.

Күз, 7 немесе 9 қараша күндері болды, нақты жыл есімде жоқ. Жұмыстан кейін сағат 20: 00-де автобуспен кете алмағандықтан мен аялдамадан такси ұстадым. Жолда мен осындай суық күнде не істеп жүргенімді сұрай бастады... Мен бір жерде жұмыс істейтінімді айтқан жоқпын, қонаққа келгенімді айттым... Баратын жеріме жетпей, Ақсай-1 шағынауданының үйлерінің арасында, ағаштардың астында тоқтады... Ол мені көліктен шығарғысы келмеді, есіктерді жауып, дірілдеген дауыспен бірдеңе айтты... Бір жерге шақырды, демалайық, көңілді көтерейік деді... Шоктан, мен оның не айтқанын әлі есімде жоқ... Мен оған қорынышпен есікті ашсын деп жауап бердім... ол оң қолын артына оран бірдеңе жасырды, мен әлі түсінбедім... 3 қыз өтіп бара жатқанда мен терезені ашып, есікті сыртынан ашуға көмектес деп айқайладым, олар бірден есікті тарта бастады, такси жүргізушісі есікті ашты, мүмкін қорқып қалды. Мен қорқып, қыздарға рахметімді айтып, үйдің шетіне қарай қаштым. Бұл өте ұзақ жол еді... Үйге жеткенше мен бәрін басымда қорытып, енді ешқашан таксиге отырмауға бел будым.

Жүргізуші мені мазалай бастады, аяғыма қолын қойды. Мен оның қолын алып тастап, мені мазаламау туралы қатаң өтініштер айтқаныма, бас тартқаныма қарамастан тиісе берді. Мен оның қолын кілттермен ұруыма тура келді.

Қыс. Мейрамханада жаңа жылдық корпоративтік кеш болды. Киім бөлмесіне кіргенімде залда біртүрлі адамды байқадым. Неге екені белгісіз, мен оны бірден ұнатпадым. Таң қаларлығы, мен ол күні ішпедім, сергек болдым. Банкеттің соңында барлығын машиналарына отырғызып жібердім. Өзім қалай жалғыз қалғанымды байқамадым. Уақыт таңғы 4: 00-де, суық болды, мен жолға шықтым. Мені таңқалдырғаны, бұл жүргізуші фойеде көрген адам. Біз онымен бағаны келісіп алдық, бірақ ол жанармай бекетіне тоқтауды ұсынды. Көліктен шыға келе, мен оның біреуді шақырып жатқанын байқадым, бірақ көлікке ешқандай жанармай құйылмады. Мен терезені жәй ашып, әңгіме естідім, ол біреуге ол қазір тауып беретінін және әкеліп беретінін айтты. Мен қатты қорықтым.Мен не істерімді білмедім. Оның мен туралы не айтып тұрғанын түсіндім. Мен таксиден тез түсіп кеттім, ол мені тоқтата бастады, біз қазір тамақтанамыз дейді. Бірақ мен оны тіпті естіген жоқпын, мен тек трассағе, яғни жолға жүгіріп шығып, басқа таксиге отырдым. Бірақ артқа қарап, оның көлігіне жанармай құймағанын көрдім, мен кетіп қалдым. Ол кезде мені қайда апарар еді, маған не болар еді деп ойлау қорқынышты. Қыздар, өздеріңізге қамқор болыңыздар.

Телефон арқылы шақырылған таксиге отырдым. Түнде емес, бірақ қараңғы болатын (қыста, 19: 00-ден кейін). Жол ішінара тұрғын емес аудан арқылы өтеді. Такси жүргізушісі жеке сұрақтарын қоя бастады, мысалы, тұрмысқа шыққанмын ба, жыныстық қатынаста не ұнатамын, содан кейін «көтенге кіргізесің бе»? деп сұрады. Толық ақпарат үшін кешіріңіз. Мен абдырап қалдым, тіпті жауап ретінде «эммм» сияқты бірдеңе деп күңкілдегенім есімде жоқ. Бос даланың жанынан өтіп бара жатып ол «сені қазір далаға апарамын, сені пайданаламын, маған ешкім ештеңе жасамайды, сені бұны өзі қалады деп айтамын» деп қорқыта бастады. Мүмкін, мені телефон қоңырауы құтқарған шығар. Мен телефонмен үйге бара жатқанымды айта бастадым, такси жүргізушісі біртүрлі екенін, машинаның маркасын және қандай мекенжайдан шақыртқанымды айттым. Такси жүргізушісі қорқып, бар болғаны қырындағанын және қалжың екенін айта бастады. Мені жақын жердегі аялдамада тастап кетуді өтіндім.

Менің сырт келбетім туралы мақтаулар, жеке өмірім туралы, өзім туралы тітіркендіргіш сұрақтар, көптеген орынсыз және жағымсыз пікірлер болды. Нәтижесінде, сапар "алып қашу", үйлену тойы туралы әзілдермен аяқталды және «Мен енді сенің қай жерде тұратыныңды білемін ...» деген мазақпен аяқталды. Мүмкін бұл біреу үшін бұл алымсақтық емес сияқты көрінуі мүмкін, бірақ біз оның көптеген формалары мен көріністері бар екенін түсінуіміз керек және ол кезде мен өзімді қауіпсіздікте сезінген жоқпын.

Үлкен джип тоқтады. Менің артқа отырғым келіп еді 70 жастағы жүргізуші алға отыруды өтінді. Ол талмай сөйледі, содан кейін мен оның алақанын тіземнен жоғары түсын сипап отырғанын сездім(жаз болған соң мен қысқа шорт киген едім). Осыдан кейін мен еш қозғалыссыз отырдым, өйткені миым «ұр, қатып қал немесе қаш» дегеннен «қатып қалуды» таңдады.Осыдан кейін мен көліктен шығып, өз бағытыма ұнжырғам түсіп үнсіз кеттім.

Мені әкемнен үлкен «жақсы аташка» көрінген адам пайдаланып кетті.

Талғар тас жолынана жолай такси тоқтаттым.Жүргізуші — орта жастағы ер адам. Артқы орындықта заттар бар болған соң, алға отыруды өтінді. Ол тоқтаусыз сөйлей берді. Саяхатқа келгенде, менің түсетінімді біліп, ол әйелдердің ауруларын тауып беретін қабілеті бар екенін айтты. Маған «әйелдер ауруына» шалдыққансың деді. Осыны айта отырып, менің бұтымнан ұстап алды. Ол оны ұстап тұрған кезде біз Саяхатқа жеттік, мен таксидің ішінен тастай қатып, шошып шықтым.

Таксист біртүрлі сұрақтар қоя бастады: қанша жастасың, қанша ақша табасың, 4 курста оқисың ба, тұрмыстасың ба, жалғыз тұрасың ба деген сияқты. Мен университеттен Ханшатырға такси шақырдым. Кешкі сағат 19:30 шамасында болатын. Ханшатырға екі жол бар: бірі оның алдында ал екіншісі артында болатын. Ал Ханшатырдың артындағы үйлер арасында жарық жоқ. Маған қараңғы жолмен жүремін өйткені ешқандай кептеліс жоқ деп айтты. Мен мағынасы жоқ сұрақтар қоя бастадым және оның сұрағына қысқа етіп жауап беріп отырдым. Құдайға шүкір, ақыры оны алдыңғы жолмен жүруге көндірдім. Ханшатырдың жанына түсу үшін қаңырап тұрған қараңғы автотұрақтан өту керек болды. Ол жерге кірмеу үшін мен тоқтауға болмайтын аялдамадан секіріп түстім, қуанышқа орай қызыл жанып тұрды, әрі жол шетінде такси ұстап тұрған адамдар бар еді.

Индрайвер қосымшасы арқылы такси шақырдым. Жүргізуші жалғыз өзі келген жоқ. Бұл маған бірден ұнамады. Бірақ басқа такси күтуге уақыт болмаған соң артқы орындыққа отырып, телефон қарап отырдым. Жолда жүргізуші мен оның досы мені ештеңе түсінбейді деп ойлап, мені әңгімелеп отырды. Орыс болсам да, қазақша жақсы сөйлеймін. Олар менің киімім, макияжым туралы әңгімелесті ... біреуі екіншісінен менің барлық жердегі шашым қызғылт па әлде тек басымдағы ма дегенде шыдай алмай, олар туралы барлық ойымды айтып салдым. Ең таңқаларлығы, олар ересек ер адамдар болған. Біреуінің телефонының экранында кішкентай қыздың суреті болған. Шамасы, өзінің қызы... Бірақ мен де біреудің қызымын, біреудің әйелімін... анамын.

55-60 жастағы ер адам, қазақ, жеке жүргізуші болып айналысқан. Жаңбыр жауып тұрған болатын, жүргізуші ауа-райы туралы айта бастады мен онымен әңгіме бастаған жоқпын, ол маған өзінің алғашқы махаббаты, жастық шағы, онымен жыныстық қатынас туралы айта бастады. Ал мен үнсіз отырдым. Содан кейін ол 19 жастағы студент қызбен кездесетінін айтты. Егер мен асығыс болмасам, бірге қаланы аралауға шақырды, ал мен керек жерімде шығып кеттім. Оқиға осымен аяқталды. Алайда, бұл оқиғадан маған қысым көрсетті деп айта алмаймын, өйткені ол менің денемді ұстаған жоқ.

Мен Емцов-Рысқұловтан Водник шағын ауданына такси ұстадым. Жүргізуші бірден «Үйленгенсің бе?», «Сіздің балаларыңыз бар ма?» сияқты тым жеке сұрақтарын қойды. «Неге бала тумайсыз?» және т.б. Бір кезде мен бұл оның шаруасы емес деп жауап бердім, өйткені бейтаныс адаммен сөйлесу үшін тым жеке тақырыптар еді. Ол жынданып кетіп, көлікті қатты айдай бастады. Мені балағаттап, «егер сен еркек болсаң, мен сенің басыңды жерге тығар едім» деп айтты. Мен қорқып кетіп, тіпті ағам менен неге мен босанбайтынымды сұрамайды және т.б. деп сөздеріме дәлел келтіре бастадым. Мен такси тоқтаған кезде шығып кеттім.

Мен алдыңғы орындықта отырдым. Алдымен мен оны эпилептик деп ойладым, бірақ кейін мен оның не істеп отырғанын түсіндім. «Маған шұғыл түрде машинадан шығу керек!» деген ой шықпай қойды. Мен тоқтауын өтінгеніммен, бірақ ол үнсіз ары қарай жүрді. Оның әрекеті аяқталғаннан кейін ол мені түсіріп кетті. Менің телефоным туыстарыма қоңырау шалып, қай жерде екенімді айту өте маңызды болған кезде сөніп қалды. Басқа ештеңе болмағанына қуаныштымын, бірақ егер ол бұл әрекетін басқалар жда жасап, жалғастырса, бұл өте қорқынышты... Менің зәрем ұшып, не істерімді білмей қалдым. Енді сол оқиғаны ойша айналдырып, басқаша әрекет етер едім деп ойладым. Менің адам тұрмайтын тас жолмен жатқаным жағдай күрделендіре түскен болатын. Бұл менің әдеттегі жолым болатын, мен қала сыртында тұрдым, бірақ қалада жұмыс істейтін едім. Көбіне жұмысқа таңертеңгі сағат 5-6да баруға тура келді, сол кезде жолда машина да адам да аз болатын. Егер сол жағдайға қазіргі тап болғанда: а) мен ешқашан көлікке жалғыз отырмас едім, таңертең қалаға жұмысқа баратын сенімді серіктер табар едім; б)әрдайым жұмыс істейтін телефон және пауербанк алып жүретін едім; в) одан да ерте тұрып, қоғамдық көлікті пайдаланатын едім; г) егер таксисіз мүмкін емес болса, мен тек арнайы таксиді таңдар едім.

Біраз уақыттан кейін мен такси жүргізушісінің өзін осылайша қанағаттандыру туралы шешім қабылдағанына өте қуанышты екенімді түсіндім. Бұл жағдай маған үш ереже енгізуге әсер етті: 1. Арнайы таксиге тапсырыс беру. 2. Сапар туралы мәліметті туыстарым қол жеткізе алатын электронды поштамен байланыстырып қойдым. 3. Мен күдікті бірдеңе болған кезде көлікке отырмаймын (машинада жүргізушіден басқа біреу бар, артқы орындықта отыруға рұқсат бермегенде, түтіннің иісі шыққанда, бірақ темекі емес, қоңырауға өтініште жарияланбаған көлік келгенде және т.б.)

Мен жұмыстан кеш шығып, Яндекс такси шақырдым. Жүргізуші әдейі менің үйімнің жанынан өтіп, әрі қарай жүрді. Неге тоқтамағанын сұрағанымда, ол жай ғана үнсіз қалып, әрі қарай жүре берді. Содан мен бастығыма қоңырау шалып, мән-жайды түсіндіре бастадым. Сонда ғана жүргізуші үнсіз бұрылып, мені қайта үйге әкелді. Ал 2020-да болған жағдай бір ай бұрын болды. Мен құрбыларыммен кездесуден соң , қайтадан Yandex такси шақырдым. Біз мекен-жайға жеткенде, таксист менің үстім кірлеп қалғанын айтты. Мен нақты қай жерде екенін сұрадым. Ол менің арқамды нұсқады. Өзім мұны көрмегендіктен, жарайды, қазір құрбыларым көмектеседі деп көліктен шықтым. Ол бірден секіріп түсіп, менің қолымды ұстап алды да, менің жамбасымды ұстап қаға бастады. Мен одан босануға тырысып, маған көмек керек емес екенін айттым. Айқай салмағанша ол мені ұстай берді. Бұл 1-2 минуттай болды, бірақ ол мәңгілікке созылғандай сезілді.

Мен мұның алымсақтық па, жоқ па, білмеймін, бірақ егер сол сәтте көлік жабық болғанда, маған не боларын білмеймін. Бұл карантин кезінде, ешнәрсе жұмыс істемейтін, барлық тіршілік түнде тоқтайтын кез. Түнгі 12-де мен тәтеммен бірге ауруханаға бардым, қалада тұратын, бізді алып келетін ешкім болмады. Экспо жақтағы ауруханаға келдік, қайтар жолда мен такси күтіп тұрдым. Жарты сағат такси болмаған соң Сауранға дейін жаяу баруға бел будым. Кенет 30 жастағы ер адам тоқтап, жеткізіп тастауды ұсынды, шамамен 15 минуттық жол еді. Ол жеткізген соң, мен сізді сүйемін (поцелуй) деді. Қорқып кетіп жоқ десем де, бұрылып сұрай бастады. Сол сәтте мен барлық құдайлардан есіктің ашық тұруын сұрадым. Жүгіріп шығып, үйлердің арасына тығылдым.

Менде ол кезде телефон болмаған. Мен таксиге отырдым( Mercedes 190). Мен бұны бұрыннан 190 екенін білетінмен. Пиджак киген ірі адам, қазақ. Біз үндемей жүріп келе жаттық, ол кенеттен менің мойын сүйегіме қолын қойып, қыздық үшін 100 доллар беремін деді. Содан кейін Рысқұлов пен Адырбеков қиылысында қызыл түске тоқтадық (менің үйімнен екі аялдама), бірақ таксист үйіме апаратын жолмен жүрмеді. Мен кенеттен таксиден қашып, артымнан келмес үшін қарсы жолаққа жүгірдім. Әрі қарай санам тұманданып...үйге жеттім…

Мектептің жоғары сыныбында оқып жүрген кезім. Астанаға қыдырып келіп, бөле сіңілім екеуміз жол жөнекей такси ұстап, Есілдің жағасына бет алдық. Үлкен кісі апарып тастауға келісті. Жасы 40-45 шамалас, қателеспесем. Біраз жүргеннен кейін сұрақтар жаудырта бастады. Толық жауап қайтармасам да, қысқа қайырып отырдым. Бір кезде атымды сұрады, солайша келіп те қалдық. Таяған уақытта, маған нөміріңді бер, бірге қыдырайық деген әңгімелер айтып күлімсіреп қарады. Жүрегім аузыма тығылып, "жоқ ағай, тоқтатыңыз осы жерден түсеміз"- деп, тез сіңілімді қолынан ұстап, түсіп кеттік. Уффф, жүрегім зырқ-зырқ етіп, жан жағыма алақ- жұлақ қарап, тіке теез басып жүріп кеттік. Сонда ойлап қоям, не деген жауапкершілік, не өзімде 18 жоқ, одан қалды өрімдей сіңілімді ертіп алып, оған бірдеңе болса, мен жауаптымын. Қазіргі уақытта попутка ұстамаймын деп айтпаймын, асыққан кезде амал жоқ, бірақ жүргізушімен диалогқа түспейтін болдым осыдан кейін. Жүргізушінің артына отыруға тырысамын. Бұл менің өмірімде болған шынайы оқиға. Құдай сақтап аман қалдық. Шүкір.

Менің емес, ауылдас бір қыздың басынан өткен оқиға. Менің мектептегі ұстазымның қайын сіңлісі еді. Тойханада даяршы болып жұмыс жасайтын. Түнгі 2-3терде қайтады. Сондай бір күндері таксистен қысым көріп, зорланып қалған көрінеді. Сол күннің ертесіне-ақ бүкіл ауылға осы оқиға тарап кетті. Қызды ата-анасы қалаға оқуға кетті деумен болды, мүмкін ұяттан ауыл ішінде қала алмаған болар деп топшылалық. Ол біраз жылдар бұрынғы оқиға. Одан кейін ауылымызды бұндай жайдың болғанын естімедік, шүкір! Бірақ әлі күнге дейін бұл оқиға бәрінің есінде. Ата-анамыз сол қызды мысал қылып бізге үнемі ақыл айтып отырады. Кешкі мезгілде жүргізбейді, тәрбиеміз солай. Сол бір бейкүнә қыздың қайғылы оқиғасы ауылдың барша қызына сабақ болды!

36 жастағы ер адам, басқа ұлт өкілі. Танысайық деп қоймай, мені машинадан түсіргісі келмеді. Қаланы аралап қайтайық деп ұсыныс білдірді. Менің жеке өмірім жайлы сұрастырды. Махаббат жасқа қарамайды, мен бойдақпын, машинам мен үйім бар, арамызға ештеңе кедергі емес шығар деді.

Бұл жағдай жалпы 18:00-20:00 аралығында болды. Қыс болғандықтан дала қараңғы, аяз автобус күткенше қолма қол такси ұстап құрбыммен отырдық, басында құрбыммен сөйлесіп отырғанға дейін бәрі де жақсы болды. Кейіннен құрбым өз үйінен түскеннен кейін, мен жүргізушімен жалғыз қалдым. Бір минуттан соң ағама хабарласып қайда қалай келе жатқанымды және күтіп алуын сұрадым. Алматы кептеліс орталығы, ұзақ кептелісте тұрдық сол кезде ол менен қызық сұрақтар сұрай бастады. Жасымды, оқуымды, атымды дегендей. Шыны керек, белгісіз бір үрейден мен өтірік жауап бердім. Ешқайсысына өзімді анық және шынын айтпадым. Сосын ол айна арқылы маған қарай берді ал кептеліс сайын артына бұрылып тік қарады әңгімелесіп, тіпті қолын тартуға ұмытылған сияқты болды. Сосын ағам хабарласып мен сөйлесіп қалдым, солай телефон арқылы жеткенге дейін ағаммен сөйлесу құтқарып қалды.Ал жүргізуші Аға 30-40 жасар кісі екені белгілі болды, даусы да қол әжімі сырт келбеті дегендей.

1 курс оқуга тускенде кәрі шал тиіскен. Қолымды ұстады. Мен шок болғам, бірақ соңына дейін түсінбедім. Өйткені, ондаймен бірінші рет тап болғанмын. Алматы қаласында шалдардың да ойы бұзылған, арам. Оқуға енді түскен студент қыздардың сақ болғанын қалар едім.

Бұл 3 апта бұрын болған оқиға. Мектепке қатты кешігіп бара жатыр едім. Индрайверге жазып, бір орта жастағы ер адам қабылдады. "Қайда барамыз?", "Не үшін?", "Нешедесің?", "Үлкен көрінесің ғой, мектепке не үшін барасың?", "Жігітің бар ма?" деген жеке сұрақтар болды. Мен ашуланып, дұрыс жауап бермей отырдым. "Телефонныңды бір звонокқа болады ма?" деді. Мен жоқ деп едім. Өзімен өзі күліп, "номерыңды жазып қоямын дегем" деп жауап берді. Мен қатты ашуланып: "Вы вообще нормальный? Я сказала нет. Лучше да быстрее довезли" деген едім. Ол кісі ашуланып: "тәрбиесіз, қазіргі жастар" деп ойға сыйымсыз нәрселер айтты. Ашуланып отырды. Сол кісіге мінгеніме қатты өкіндім. Ондай жағдай бірінші рет еді. Енді әрқашан таксиге мінуге қорқынышты. Что такие люди как он себе позволяют?! Мы не должны жить в страхе. Только потому, что им вдруг захотелось познакомиться. Тогда я была смелой. После того как вышла мне захотелось плакать. Я почувствовала себя ужасно. Будто так и должно быть.

Сабақтан қалып бара жаттым. Такси аулауға тура келді. Қара түсті машина тоқтады. Баратын жерімді айттым, жақсы деген соң, артына отырдым. Бірінші уақытта айнаға көп қарады, сосын "Сабаққа кешігіп баратырсыз ба?" деп сұрады. Мен "иә" дедім онда универге дейін СЕНІ апарайын деді, мен жоқ дедім. Бірнеше минуттан кейін "атыңыз кім? Қай жылғысыз? Бірінші курс па?" деген сұрақтар басталды. Ойдан шығарылған жауаптармен құтылдым. Әйтеруір керек жеріме жеткесін ақшаны ұстатып, тайып тұрдым. Жасы шамамен 25-28, ірі ер адам болған. Жол бойы оңтүстікте ұрлап кете береді деген әңгімелерді есіме түсіріп, қатты қорықтым. Бастысы бәрі бітті...